گرم باز آمدی محبوب سیم اندام سیمین دل
گُل از خارم برآوردی و خار از پای و پای از گِل
گر او سرپنجه بگشاید که عاشق میگشم؛ شاید
هزاران صید بیش آید به خون خویش مستعجل
ملامت گوی عاشق را چه گوید مردم وانا
که حال غرقه دردریا نداند خفته برساحل
به خونم کربیالایددردست نازنین شاید
نه قتلم خوش همی آید که دست و پنجه ی قاتل

ز عقل اندیشه ها زاید،که مردم را بفرساید
گَرَت آسودگی باید؛بروعاشق شو ای عاقل

آخه فاطمه خانم گل! جماعتو همینطو با اصطلاحات متداولمون خمار گذاشتی رفتی؟

دلت میاد؟؟

آهاااای مردم!!!

قضیه ی آش اینه که تو خوابگاهمون یه دختره واسه اینکه نومزدش رفته بود سربازی واسش آش پشت پا درست کرد.

من هم که انقدر از مردا بدم میاد

هی غر زدم چرا؟! مگه کیه؟ من نمیخورم؟! مردا ارزش ندارن! فلانند! بسارند!

الآن خودم یه وضعی افتادم که یه دل نه صدددددد  دل ل ل ل ل ل ل عاشق نامزد عزیزم شدم!

حالا بچه ها شوخی میکنن: آش نمی پذی؟!

سلام

می بینم که تابستونه و شر امتحانات از سرمون کنده شده!

خوب دیگه حالا میتونیم یه صفایی بدیم به این وبلاگ متروک!!

گر گل حکمت بر جان تو بشکفتی

مر تو را باغ بهاری به چه کارستی؟؟

مجلست بستانستیّ و رفیقان را

از درخت سخن خوب ثمارستی

وین گل و لاله خاکی که همی روید

با گل دانش پیشت خس و خارستی

«ناصر خسرو»

خوب امروز که این وبلاگو درستش کردم ناصر خسرو داشتیم دیگه!!!!